Σε προηγούμενο άρθρο αναλύσαμε το πόσο σημαντική είναι η χρήση των σωστών ερωτήσεων, σε μια συζήτηση με το παιδί μας.
Εξηγήσαμε κάποιους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να διατυπώσουμε κατάλληλες ερωτήσεις, ώστε να εντοπίσουμε την πραγματικότητα μιας κατάστασης. Εξίσου σημαντικό όμως με το να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις, είναι και το να μη χάνουμε τις απαντήσεις.
Η ενεργητική ακρόαση προκαλεί το παιδί ώστε να καταφέρει να προχωρήσει τη σκέψη του και το οδηγεί σε πολύτιμα συμπεράσματα που βοηθούν τόσο το ίδιο όσο κι εμάς τους γονείς για να αποκωδικοποιήσουμε μια κατάσταση.
Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και στην αντίστοιχη των ερωτήσεων, προκειμένου να εφαρμοστεί και να έχει αποτελέσματα, οφείλουμε να απαλλαγούμε από κάθε είδους προκατάληψη και διάθεση κριτικής.
Κατά τη διάρκεια της, επαναδιατυπώνουμε αυτό που έχει ειπωθεί από το παιδί και ρωτάμε αν έχουμε κατανοήσει πλήρως το νόημα. Για παράδειγμα : Μου είπες ότι …, αυτό εννοείς; Ή Καταλαβαίνω ότι… σωστά;
Βασική προυπόθεση για να επιτευχθεί η ενεργητική ακρόαση, είναι να είμαστε παρόντες στη συζήτηση. Δεν αρκεί απλά να ακούμε.
Έχουμε προετοιμάσει τον εαυτό μας για τη συζήτηση, αδειάζουμε το μυαλό μας από άλλες σκέψεις και είμαστε παρόντες με ενσυνειδητότητα. Δημιουργούμε ένα πλαίσιο, όπου δεν θα μας ενοχλήσουν. Αφήνουμε το κινητό μας σε άλλο δωμάτιο, κλείνουμε την πόρτα και συγκεντρωνόμαστε στη στιγμή.
Δεν διακόπτουμε το παιδί και το αφήνουμε να ολοκληρώσει, δίνοντας του ακόμη περισσότερο χρόνο όταν κάνει παύσεις, καθώς εκείνη τη στιγμή αναπτύσσει ακόμη περισσότερο τον εσωτερικό του διάλογο. Σε μια τέτοιου είδους συζήτηση, τον περισσότερο χρόνο τον καταλαμβάνει το παιδί, σε μια αναλογία 80%-20%.
Χρησιμοποιούμε τη μη λεκτική επικοινωνία, δηλαδή τη στάση του σώματος μας, τις εκφράσεις του προσώπου μας, συγκαταβατικά νεύματα, ώστε να βεβαιωθεί ότι είμαστε παρόντες.
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να κρατήσεις μια ουδέτερη στάση και να μην εκφράσεις τις δικές σου απόψεις γύρω από το θέμα. Αν ξεκινήσεις όμως να κρίνεις, προτείνεις εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης ή δείχνεις την δυσαρέσκεια σου, αυτό θα οδηγήσει το παιδί στο να διακόψει το κανάλι της επικοινωνίας. Γι’ αυτό, κάθε φορά που θα θέλεις να το κάνεις, πάρε μια βαθιά ανάσα και απλά συγκεντρώσου στο να ακούς μόνο.
Και τώρα θα μου πεις, δηλαδή αν ακούω πράγματα που είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι σωστά, τι κάνω; Απλά σωπαίνω; Δεν είναι κι αυτός ένας από τους ρόλους μου; Να μεταδώσω στο παιδί μου, αξίες και αρχές;
Ναι, σαφώς και είναι. Αλλά αν το κάνεις κατά τη διάρκεια που το παιδί, σου καταθέτει το τι έχει συμβεί, αυτό έρχεται με τη μορφή της διόρθωσης της συμπεριφοράς. Αυτές οι συζητήσεις είναι πολύτιμες και θα σε βοηθήσουν στο να έχεις μια καλή σύνδεση με το παιδί σου ώστε να σε εμπιστεύεται. Επίλεξε μια άλλη μέρα, αρκετά αργότερα και φρόντισε να το κάνεις με έναν τρόπο που δεν συνδέεται με το περιστατικό.
Τέλος, να σου υπενθυμίσω οτι θα πρέπει να βρεις ποια είναι η σωστή στιγμή για συζήτηση , καθώς αν το παιδί δεν έχει διάθεση να μπει σε αυτή τη διαδικασία, κάθε προσπάθεια σου θα είναι άκαρπη.
